25.ก.ย.2554คอร์สอบรมเลี่ยมพระ 101 ครั้งที่ 4 ของปีนี้ก็ผ่านไปได้อย่างงดงามอีกครั้งหนึ่ง...เริ่มต้นวันอาทิตย์ดี ๆ อีกวันที่ สน.ท่าพระกับการเรียนรู้ทักษะเบื้องต้นงานเลี่ยมพระ-อัดกันน้ำพลาสติกงานนี้ได้รับความร่วมมือจากสององค์กรเจ้าเก่าคือ สน.ท่าพระ... ผู้สนับสนุนฝ่ายสถานที่และ ทองท่าพระ นพคุณ (โต๊ะช่างคลับ)... ผู้สนับสนุนบุคคลากรผู้เขียนเชื่อว่า สำหรับผู้เข้าร่วมการอบรมแล้วครั้งนี้คงเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เดินเข้าโรงพัก ไม่ใช่ด้วยมีปัญหาใด ๆทว่าเพื่อรับสิ่งดี ๆ และอาจเป็นก้าวแรกสู่ประสบการณ์ใหม่ ๆ ในชีวิตต่างหาก"ลุงบัว" ... ดต.สมชาย บัวเงิน ยิ้มแก้มบานพลางบอกว่า......นี่แหละ จะได้ตรงตามคอนเซ็ปท์ "โรงพักเพื่อประชาชน" ของจริง !วันนี้ได้รับเกียรติจากท่าน ผกก.สน.ท่าพระ มาร่วมสังเกตุการณ์ในช่วงเช้าด้วยได้พบมิตรเก่าอย่างเจ๊แมว ก็เลยสนทนากันอย่างออกรสชาติตามประสาวัยรุ่นส่วนคอร์สเราครั้งนี้ ก็ลงตัวมากขึ้นนอกจาก"ครูเล็ก" "ครูต้น" แล้ว ก็ยังมี "ครูนัท" น้องใหม่โต๊ะช่างอาสามาด้วยเราเริ่มครึ่งเช้ากันด้วยการทำความรู้จักกับวัสดุอุปกรณ์ เครื่องมือช่างทองและซ้อมมือด้วยอาวุธประจำกายของช่างเลี่ยม..."เลื่อยฉลุ" ค่ะเมื่อเลื่อยไม้อัดได้คล่องแล้ว ก็เข้าช่วงสำหรับก้าวแรก... การเปิดพิมพ์จากการพูดคุยกับผู้เข้าอบรมช่วงเช้า ทำให้ทราบว่าหลาย ๆ ท่านเดินทางกันมาทั้งใกล้และไกลเลยทีเดียว ทั้งจากชานเมือง อยุธยา สระบุรี... และที่ทำลายสถิติมาไกล ทำให้ผู้เขียนตะลึงก็คือ ...สกลนคร...เรียกว่าจับรถทัวร์ข้ามคืน หลับพักผ่อนบนรถ เช้ามาก็เข้าคอร์สเรียนเลี่ยมพระเรียนเสร็จก็ตีตั๋วกลับสกลนครในเย็นวันเดียวกันเลยทีเดียว...มาราธอนไหมล่ะคะ?เห็นความตั้งใจของทุก ๆ ท่านที่สมัครเรียนกันมาอย่างนี้ผู้จัดและบุคคลากรยิ่งต้องกะตือรือล้น ถ่ายทอดวิชาให้มากที่สุดเพื่อที่เวลา แรงกายแรงกาย และความมุ่งหวังที่ทุกท่านมอบให้งานอบรมเลี่ยมพระครั้งนี้จะได้เกิดประโยชน์สูงสุดเมื่อเปิดพิมพ์กดหน้านูนเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นช่วงเพิ่มพลังกายกันหน่อยเบรคทานอาหารกลางวันด้วยเมนูง่าย ๆ ข้าวมันไก่ ข้าวหมูแดง ตลาดพลู...จริง ๆ กะให้เบรคทานอาหารกันสัก 30-45 นาทีแต่ปรากฎว่า นักเรียนทุกท่านไฟแรงมาก ๆ ไม่ถึง 20 นาที กลับมานั่งที่ครบทุกคนพอช่วงบ่ายก็เป็นช่วงกดหน้านูน และประกอบส่วนต่าง ๆ เข้าด้วยกันงานนี้ต้องใช้ไฟด้วย โดยครูทั้งสามท่านโชว์ให้ดูก่อนและให้นักเรียนเริ่มลองทำกันเอง บางคนก็กลัวร้อนแต่ครูบอกว่าไม่ต้องกลัวร้อนนะจ๊ะ... เพราะมันร้อนชัวร์ ๆ อยู่แล้น...ใช่ค่ะ...ใครที่คิดจะเอาดีทางงานอัดพลาสติก ต้องเตรียมใจสู้ความร้อนให้ได้ถ้าสู้ไหว ก็เท่ากับชนะเกินครึ่งไปแล้วล่ะ !หากท่านจำเรื่องคุณ วุฒิ ผู้เข้าอบรมรุ่น 1 ของเราได้(ซึ่งปัจจุบันนี้ได้เปิดร้านรับเลี่ยมพระเป็นของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว)ครั้งนี้ได้คุณ วุฒิ มาอาสาเป็นครูพี่เลี้ยงให้กับคอร์สของพวกเราด้วยเห็นน้ำใจและจิตอาสาของหนุ่มน้อยผู้นี้แล้ว... ต้องขอขอบคุณออกสื่อดัง ๆ เลยพระท่านสอนว่า... ผู้"ให้" ย่อมเป็นที่รัก และ ความเป็นผู้รู้จัก"ให้" เป็นคุณสมบัติพื้นฐานของผู้ที่จะเป็น"เศรษฐี" ในอนาคตเห็นทีต้องขอจับตามองอนาคตของหนุ่มน้อยผู้นี้ให้ดี ๆ เสียแล้ว...อิอิอิบ่าย 2 โมงครึ่ง งานเลี่ยมของทุกท่านก็เป็นรูปเป็นร่างแล้วสำหรับผู้ที่ไม่เคยมีพื้นฐานทางการเลี่ยมพระมาก่อน แล้วสามารถทำได้ขนาดนี้ภายในระยะเวลาแค่ 4-5 ชั่วโมง สำหรับผู้เขียนเอง..ถือว่าสุดยอดมากแล้วค่ะอย่างไรก็ตาม งานนี้ก็จัดให้เพื่อน ๆ ในคลาสร่วมโหวตพระเลี่ยมที่เข้าตากรรมการมากที่สุดทั้งนักเรียนและครูก็โหวตให้กับพระที่เข้าหลาย ๆ องค์ ตามความชอบใจได้ผู้ที่มีคะแนนเสมอกัน 2 ท่าน สุดท้ายจึงขอให้ลุงบัวของเราช่วยตัดสิน ...ได้ออกมาแล้ว...เป็นสุภาพบุรุษท่านนี้ค่ะ รับของที่ระลึกตีตราโต๊ะช่างกลับบ้านไปเลย 1 ชิ้น...ทางโต๊ะช่างขอแสดงความยินดีด้วยนะคะคุณมีก้าวแรกที่ดีแล้ว ขอให้พัฒนาฝีมืองานเลี่ยมให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ สำหรับการโหวตหาผู้ได้รางวัลก็เป็นกิจกรรมที่มีไว้เพื่อให้กำลังใจแด่นักเรียนทุกท่าน ให้เลี่ยมพระองค์แรกกันอย่างสุดฝีมือที่สุดแต่สำหรับผู้เขียนเองแล้ว ทุกท่านล้วนเป็นผู้ชนะทั้งสิ้นเพราะ "ชนะ" หรือ "แพ้" มิได้วัดกันเฉพาะผลของงาน หรือผลที่คนอื่นโหวตให้หากแต่อยู่ที่ความตั้งใจและความพยายามที่เราได้ใส่ลงไปต่างหากถ้าชีวิตของเราจะต้องรอให้ใครคนอื่นมาเป็นผู้ตัดสินหรือเลือกให้เราเรื่อยไปโอกาสที่ได้เป็นผู้ชนะคงริบหรี่เต็มที่... ก็คู่แข่งมันน้อยอยู่เสียเมื่อไหร่ล่ะ !จริง ๆ แล้ว...ทุกคนสามารถเป็นผู้ชนะได้ เพราะคู่แข่งที่แท้ของเรา มิใช่ผู้อื่นหากเป็นตัวของเราเองในวันวานต่างหากเล่า...หากวันนี้เราทำได้ดีกว่าตัวเราเมื่อวานแล้ว...ก็ชื่อได้ว่าเป็นผู้ชนะเสมอ !ขอปรบมือและส่งใจเชียร์ผู้ชนะทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ !สำหรับผู้ที่ต้องการใช้งานเลี่ยมพระเป็นงานอดิเรกผู้เขียนก็ขอให้ท่านมีเวลาพักผ่อนที่แสนบันเทิงใจกับงานที่ท่านรักสำหรับผู้ที่ต้องการใช้งานเลี่ยมพระเป็นงานเพื่อเลี้ยงชีพอีกงานหนึ่งผู้เขียนขอเป็นกำลังใจให้ท่านอย่างเต็มที่ และขอให้ท่านทราบว่าหนทางเส้นนี้ แม้ไม่ง่าย ... แต่หนทางเส้นนี้ ก็ไม่ยากจนเกินไปพวกเราโต๊ะช่างเคยกอดคอกันอดในช่วงที่แทบไม่มีงานทำกันแล้ววันนี้เรายังรอดกันมาได้ด้วยฝีมือดีที่ติดตัว และหัวใจนักสู้ที่ไม่ยอมแพ้...หากพวกเราผ่านมาได้... ท่านก็จะผ่านไปได้เช่นเดียวกันค่ะ...หนทางมีอยู่เสมอ เพียงแค่เราเตรียมตัวให้พร้อมและก้าวเดินต่อไปขอเป็นกำลังใจให้ช่างเลี่ยมพระผู้มีความมานะและพยายามทุกท่าน...ให้ประสพความสำเร็จในเร็ววันค่ะสู้ ๆ นะคะ !!